Waarom ik mezelf niet een ‘endo warrior’ zal noemen

Heel vaak op sites of social media zoals Facebook en Instagram, zie ik berichten voorbijkomen over ‘ik ben een endo warrior’ of dingen als het ‘endo monster’ of we moeten endometriose ’te lijf’ gaan. En altijd, al jarenlang, krijg ik daar persoonlijk een heel onprettig gevoel bij.

Daarom dit keer een wat andere soort blog, namelijk niet over voeding of natuurlijke methoden bij endometriose, maar over hoe je jezelf ziet als persoon met endometriose, en wat dat met je kan doen.

Waarom ik mezelf niet een 'endo warrior' zal noemen

 

Vechten tegen endometriose

Ik snap echt heel goed dat het heel naar en vervelend is om endometriose te hebben en ik heb me ook precies zo gevoeld jarenlang. Er zit ‘iets’ in je buik en het is vervelend en dus wil je het niet en wil je er tegen gaan vechten. Maar wat er dan gebeurt – naar mijn mening – is dat je dus gaat vechten tegen jezelf. En dat niet alleen, je gaat endometriose zien als iets wat jou wordt aangedaan (bijvoorbeeld door je lijf) en daarmee versterk je het gevoel van slachtoffer te zijn van iets.

Dus om tegen endometriose te willen vechten, is tegen jezelf willen vechten, is tegen je eigen lichaam willen vechten.

En om je zo te voelen, zo machteloos, hopeloos, dat slachtoffergevoel, dat is een heel onprettige staat om te ervaren. Voor alle duidelijkheid, het is niet iets wat ik afkeur, bij mezelf of bij anderen. Maar ik weet uit eigen ervaring hoe níét fijn het voelt om in zo’n staat te zijn.

Dus om tegen endometriose te willen vechten, is tegen jezelf willen vechten, is tegen je eigen lichaam willen vechten. Het is niet empowering. En als je tegen je eigen lichaam wil vechten, dan is het des te lastiger om in contact te staan met je lichaam en vooral met wat goed is voor jouw lijf. Dan wordt het nog lastiger om goed voor jezelf te zorgen, om je lichaam te zien van gezonde, helende voeding, maar ook om je grenzen aan te geven. En dan sta je helemaal niet meer in je kracht.

Zorgen voor jezelf is geen straf

Goed voor jezelf zorgen betekent onder andere ook dat je voor jezelf ervoor zorgt dat je bijvoorbeeld minder stress ervaart in je leven. Door keuzes te maken waar jij je goed bij voelt, die bij je passen, door voeding te eten die je energie geven en je lichaam ondersteunen, maar ook door dat te doen waar je echt blij van wordt.

Want wat ik ook wel eens zie – en dat maakt me altijd een klein beetje verdrietig – is dat sommigen vrouwen met endometriose die het is aangeraden om hun voeding aan te passen, dat als een straf zien. Ik heb een rotziekte en nu ‘mag’ ik ook nog eens van alles niet meer eten.

Het is begrijpelijk, en ik wil het ook echt niet veroordelen. Sterker nog, ik heb me exáct zo gevoeld jaren terug. Ik voelde me alsof mij iets werd aangedaan.

Maar wat denk ik heel belangrijk is, is dat je je voeding aanpast omdat dat iets is wat je voor jezelf wilt doen. Omdat je jezelf dat waard vindt. En dit geldt absoluut niet alleen voor voeding, maar dit geldt voor alles. Als je het jezelf waard vindt, dan zorg je dat je bij een endo arts zit waar je je prettig bij voelt, en niet blijft bij iemand waar je je niet gehoord voelt. Als je het jezelf waard vindt, ga je niet doorbikkelen op pijnstillers om naar je werk te kunnen blijven gaan terwijl dit werk je eigenlijk vooral stress bezorgd en je het er niet leuk hebt. Als je het jezelf waard vindt, neem je rust wanneer je het nodig hebt. Enzovoorts.

Dát bedoel ik met voor jezelf zorgen en je eigen grenzen aanhouden. Wanneer je uit het gevoel kan komen van ‘er wordt me iets aangedaan’ naar ‘ik zet mezelf vanaf nu op nummer 1 en ga er alles aan doen om goed voor mezelf te zorgen’, dan kom je in een heel andere vibe. In het Engels noemen ze dat empowerment (en een goede Nederlandse vertaling heb ik er niet voor). Misschien ga je dan wel van alles ontdekken over jezelf en misschien is het ook juist goed om over dat soort dingen na te denken.

En ik zal heel eerlijk zijn, ik ben daar ook nog niet. En ik heb ook terugvallen. Ik vind het bijvoorbeeld heel lastig om tijd voor mezelf te nemen of rust te nemen wanneer ik dat nodig heb. Dat is soms ook een uitdaging wanneer je een gezin hebt (in mijn geval, sorry als dit een trigger is). Ik eet soms iets omdat ik er zo’n zin in heb, en dan daarna heb ik er last van. Ik raak vrij snel in de stress door allerlei dingen, ontspannen is moeilijk voor mij omdat ik niet altijd een stabiel of prettig leven heb gehad. En dat is allemaal ok. Het is belangrijk jezelf niet te veroordelen.

Zorg écht goed voor jezelf

Uiteindelijk gaat het erom om echt goed voor jezelf te zijn. We kunnen soms zo hard en kritisch voor onszelf zijn, zoals we tegen onszelf kunnen doen, zouden we nooit tegen onze vriendinnen doen. Zie je jezelf als je beste vriendin. Zorg goed voor jezelf, hou van jezelf, veroordeel jezelf niet.

Zelf merk ik dat al dit soort dingen, en daardoor dus het verminderen van stress in je leven, ook heel belangrijk zijn. Het werken aan je emotionele balans, het helen van jezelf niet alleen op lichamelijk gebied, maar ook op emotioneel, mentaal (je gedachten over jezelf en de wereld) en spiritueel gebied.

 

2 reacties op “Waarom ik mezelf niet een ‘endo warrior’ zal noemen

  1. Jessy zegt:

    Alsof ik mijn eigen woorden en gedachten lees…
    Accepteren dat dit ‘a part of you’ is, is lastiger dan ertegen te vechten en in een slachtofferrol te gaan zitten, maar zo veel effectiever. Ik ben ervan overtuigd dat het accepteren hiervan juist helpt bij je healing (op alle gebieden) omdat je het niet voedt met negatieve aandacht. Als mensen om mij heen mij zielig vinden vanwege mijn “dieet” zeg ik ze dat ik blij ben dat ik een wake up call heb gehad om eindelijk gezonder te leven. Het is niet makkelijk en het brengt vooral op de pijnlijke dagen nog wel eens weerstand, maar door mijn mindset ben ik daar snel weer uit.
    Ik ga op mindere dagen niet gelijk meer liggen en hele dag naar een tv staren, maar ik vraag mijn lijf wat ze wil en dat is meestal toch warm aankleden en wandelen in de natuur of in een warm bad liggen of mediteren of een fijn linzensoepje maken terwijl ik een podcast of boek luister.
    Voeding lijkt de grote “oplossing” voor pijn bij endometriose, maar Voelen is nog veel belangrijker…

    Ik heb geen FB, maar wie weet maak ik het aan voor deze circle 😉 Dankjewel sister!

    Liefs Jessy

    • endodieet zegt:

      Wat mooi zeg Jessy, luisteren naar wat je lichaam écht wil, dat is het inderdaad. Dankjewel dat je dit hier deelt! En ik heb je e-mail nu, dus zal je op de hoogte houden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *