Accepteer je dat je endometriose hebt, of vecht je ertegen?

Ik denk dat voor alle vrouwen die endometriose hebben, het een grote uitdaging is om te accepteren dat je endometriose hebt met alle pijn en ellende die er vaak bij komt kijken. Myself included! Maar ik wil hier graag aandacht besteden, omdat het een van de belangrijkste dingen is die je kunt doen voor jezelf. Op verschillende websites en ook Facebookpagina’s worden regelmatig berichten gedeeld met dingen als dat je moet vechten tegen endometriose. Soms zijn er vrij emotioneel getinte berichten waarin dingen worden gezegd als dat er nog geen genezing voor endometriose is, en dat we dus moeten blijven ‘vechten’.

Accepteren is niet alle hoop opgeven
Hier wil ik het graag over hebben, en ik hoop dat je mijn verhaal wil lezen met een open mind. Want ik bedoel het goed, echt waar… 🙂 Vaak wanneer we het hebben over iets accepteren, denken we toch een beetje dat wanneer je iets accepteert, dat je het aanvaard en er dus ook maar niks meer aan hoeft te doen. Dat je je erbij neerlegt. Maar dat is niet hetzelfde. Accepteren is ergens naar kunnen kijken zonder oordeel. Jezelf accepteren is naar je zelf kunnen kijken zonder enige zelfafwijzing. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. En nee, het betekent dus niet dat wanneer je jezelf volledig accepteert, mét je endometriose, dat je je erbij neerlegt en ook maar niet meer probeert er iets aan te doen of niet meer naar een oplossing gaat  zoeken.

Maar het betekent wel dat je niet meer vecht. Vechten is eigenlijk helemaal niet zo leuk. Het is heel vermoeiend. Als je vecht tegen endometriose, vecht je tegen jezelf, want het is toch een onderdeel van jou. Zolang je vecht, is het heel moeilijk om jezelf te accepteren en jezelf niet veroordelen. Het kost je veel energie en je gaat keuzes maken vanuit een referentiekader van ‘vechten’. Dat hoeven niet altijd de beste keuzes te zijn voor jouw lichaam. Zolang je vecht zal je de endometriose als een indringer in je lichaam zien, je het contact met je lichaam verliezen en zo sneller keuzes maken die misschien niet zo goed zijn voor je.

Ik vecht niet meer
Daarom hou ik er dus niet zo van om te roepen dat ik ‘altijd zal blijven vechten’ tegen endometriose. Want zolang ik dat doe, kan ik mezelf niet volledig accepteren. Ik vind het soms heeeeeeel moeilijk om mezelf niet te veroordelen. En dan vooral mijn gezondheid en de beperkingen die ik daardoor heb. Want ik heb al het grootste deel van mijn leven problemen met mijn gezondheid, weinig energie en een lage weerstand. En dus endometriose. En ik merk dat wanneer ik in een bui van niet-accepteren zit, ik meteen ook minder goed voor mezelf zorg. Want daar ligt de clue. Zolang je jezelf afwijst of vecht tegen jezelf, tegen je lichaam, is het vaak lastig om tegelijkertijd goed voor jezelf te zorgen. En vooral ook om nog goed naar je lichaam te luisteren. En zo kom je dus ook niet echt verder.

Wat is goed voor jezelf zorgen?
Het begint met niet hard zijn voor jezelf. Door niet jezelf te vergelijken met anderen of door jezelf te veroordelen om wat voor reden dan ook. Goed voor jezelf zorgen is ook niet over je grenzen gaan, bijvoorbeeld op je werk of in sociale situaties. Je doet jezelf dan geweld aan. Dit wordt makkelijker wanneer je jezelf accepteert en wanneer je niet meer tegen jezelf vecht. Goed voor jezelf zorgen is ook dat je voor ontspanning zorgt die bij je past en dat je je lichaam met datgene voedt wat het écht nodig heeft. En ook dat je zorgt voor goede medische zorg waar jij je goed bij voelt.

Je bent niet je lichaam
In plaats van te vechten tegen endometriose, en bijvoorbeeld te hopen op een geneesmiddel, zou ik je dus graag willen uitnodigen proberen het écht te accepteren. Daarmee geef je niet op, integendeel zelfs. Het opent de weg om weer in contact te komen met je lichaam, het lichaam waar je misschien niet zo’n goede verstandhouding meer mee hebt. Want je lichaam heeft je in de steek gelaten, zo voelt het voor velen van ons. Je endometriose is een onderdeel van jou. Je bént het niet. Probeer naar jezelf te kijken zonder oordeel. Heb je pijn? Jij bént niet de pijn. Wijs het niet af, maar probeer naar de pijn te kijken vanaf een heel klein afstandje. Denk bijvoorbeeld bij jezelf, ik voel nu pijn. Doe dit zonder oordeel, zonder dat je wat moet. Maar je bent je er wel even van bewust, je bent even een observeerder van wat er in je gebeurt. Vervolgens probeer je zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen. Hetzelfde geldt voor emoties. Heb je veel verdriet? Probeer vanaf een klein afstandje ernaar te kijken, identificeer je er niet mee maar probeer je te realiseren dat je dat verdriet niet bént.  Je hebt nu even die emotie, dat is nu wat het is. Dit is mindfulness, je staat even stil bij wat er in je gebeurt – hoe vervelend ook – en je probeert het eventjes te observeren. De kans is groot dat je er daarna anders op reageert dan wanneer je anders zou doen. Meestal blijf je er rustiger onder, zeker als je dit steeds vaker probeert. En dat is al winst, want minder stress is voor iedereen gezonder. Ook is de kans groot dat je op deze manier sneller keuzes maakt die echt goed voor je zijn, in plaats van dat je vlucht in dingen die misschien wat minder goed voor je zijn.

Zo wordt je je steeds bewuster van je lichaam, je gedachten en je gevoelens en leer je ze te hebben, maar ze niet te zijn. Ohja heel belangrijk, wanneer je je dit allemaal steeds bewuster word en je merk dat je jezelf toch aan het veroordelen bent, probeer dan niet ook nog dát weer te veroordelen 😉 (dit is een grote valkuil bij mindfulness!)

Ik zeg niet dat je met dit alles endometriose kan genezen. Maar het gaat je wel minder stress opleveren en door goed voor jezelf te zorgen, op zowel fysiek als emotioneel vlak, zul je je lichaam beter kunnen ondersteunen bij het hebben van endometriose. In plaats van het jezelf en je lichaam nog lastiger te maken door extra stress en bepaalde ongezonde gewoonten.

Ik wil je uitnodigen in het oefenen van het observeren en niet veroordelen van pijn, emoties en andere vervelende dingen en om naar manieren te zoeken die voor jou werken om dichter bij jezelf te komen, te ontspannen en een (gezonde) uitlaatklep te vinden. En om extra te genieten van de fijne momenten in je leven!

Heb je ervaring met het mindful omgaan met ziekte en pijn? Heb je nog goede tips voor anderen? Laat hieronder je reactie achter!