Degenen die mijn verhaal hier op de site of in het gratis e-book hebben gelezen, weten waarschijnlijk al dat ik best zware tijden heb gekend toen ik op z’n ergst last had van endometriose. Mijn zwaarste periode was toen ik aan de Lucrin zat, de Lucrin zelf had daar een heel grote invloed op, ik was echt niet meer mezelf. Maar het was ook een zware tijd omdat ik toen al lang op een wachtlijst stond voor een operatie. En zolang dat nog niet zover was, kon ik amper lopen van de pijn en zat ik dus vrijwel aan huis gekluisterd terwijl mijn lichaam kunstmatig in de menopauze werd gehouden. Ik raakte trouwens ook nog mijn baan kwijt toen. Als je dat zo hoort, is het niet zo gek dat je dan depressieve gevoelens hebt!
Ik keek enorm uit naar de operatie en vooral ook dat ik mocht stoppen met de Lucrin. Het ging ook wel eventjes beter daarna, maar ik bleef last houden van de endometriose en ik had ook veel last van littekenweefsel door de operatie. Tijdens de Lucrin was ik ruim 10 kilo aangekomen en ik zat echt totaal niet lekker in mijn vel. Sporten ging niet en zelfs yoga, waar ik altijd van hield, ging niet. Ik had te vaak pijn. Ook al ging het beter met me dan tijdens de Lucrin, echt lekker ging het niet met me (op z’n zachtst gezegd). Ik voelde me vaak wanhopig, het VU zei dat ik uitbehandeld was en ik had dus eigenlijk niet een erg positief toekomstperspectief. Om ons heen kregen veel vrienden kinderen en hadden leuk werk en ik worstelde eigenlijk elke dag maar weer om de dag door te komen. Tja, ook dan is het niet zo gek dat je je steeds vaker down begint te voelen…
Endometriose en depressiviteit
Ik denk dat er een heel groot verband is tussen endometriose en het ervaren van depressieve gevoelens, en daar zijn heel veel oorzaken voor:
- je lichaam is uit balans
- de pil
- je hormoonhuishouding is uit balans
- je hebt weinig energie
- het regelmatig ervaren van (extreme) pijn
- de invloed van de ziekte op je sociale leven en je relatie
- bijwerkingen van hormoonbehandelingen
- onzekerheid over je ziekte, niet goed weten wat er mis is met je
- uitzichtloosheid over je ziekte, geen mogelijkheden meer zien voor verbetering
- onvruchtbaarheid
Bij mij ging het pas beter met me toen ik met het dieet begon, dit had ten eerste twee redenen: ik kreeg meer energie en ik kreeg weer hoop. Hoop is erg belangrijk! Ik kreeg weer het gevoel dat ik wél controle had over mijn lichaam en dat ik me niet meer in een hopeloze situatie bevond. Ik was echt niet ineens pijnvrij en mijn lichaam was echt niet na een maand alweer helemaal in balans, dit is een lange weg geweest die soms óók heel moeilijk was is. Maar de hoop en het toenemen van controle over mijn lichaam door het aanpassen van voeding, maakte dat ik me veel beter voelde en ook gewoon echt veel gelukkiger.
Het verband tussen voeding en depressieve gevoelens
Toen ik me meer ging verdiepen in voeding en onze gezondheid, ontdekte ik ook dat dit enorm veel invloed heeft op je gemoedstoestand. Want bepaalde tekorten in je lichaam hebben invloed op hoe je je voelt, dit geldt bijvoorbeeld voor ijzer, magnesium, vitamine B en vitamine D. Tekorten aan deze vitaminen en mineralen kunnen depressieve gevoelens versterken. En als je dan bedenkt dat geraffineerde suiker vitaminen en mineralen onttrekt aan je lichaam, en dat gluten ervoor zorgen dat je minder goed voedingsstoffen opneemt, dan is het eigenlijk logisch dat voeding erg veel te maken heeft met hoe je je voelt.
Wat een heel belangrijke rol speelt, is de gezondheid van je darmen. Het bekende geluksstofje serotonine wordt namelijk voor het grootste deel dáár aangemaakt. Ook zorgt het laten staan van suiker en gluten vrijwel altijd voor meer energie, wat ook veel invloed heeft op je mentale gemoedstoestand.
De hoofdreden dat depressieve gevoelens en endometriose samengaan, is naar mijn mening een algehele staat van disbalans van het lichaam. Alles heeft namelijk met elkaar te maken, altijd!
Ik zie/hoor/lees regelmatig berichten van vrouwen met endometriose die echt helemaal in de put zitten. Als ze hun verhaal vertellen, is het ook volkomen te begrijpen waarom. Endometriose ís ook gewoon een enorme rotziekte. Maar het is wel mogelijk je wat beter te voelen, ook als je bezig bent met reguliere behandelmethoden en behandeling met hormonen. De meeste van ons hebben wel eens in een diep dal gezeten en vaak genoeg heb ik ook nog steeds mindere momenten.
Ik heb echt intense momenten van wanhoop gekend, maar sinds ik het dieet volg is dit nooit meer zo erg geweest. Ik zeg niet dat het vanaf toen allemaal makkelijk was. Of dat ik me na een maand of 2 al helemaal top voelde. Dit denken mensen soms. Maar het voelt gewoon heel goed om echt goed voor jezelf te zorgen. Je kan zeggen dat je jezelf lekker die ongezonde dingen gunt, maar ik gun mezelf een gezonder lichaam en een gezondere geest!
Heb jij ook wel eens last (gehad) van depressieve gevoelens?
Zo herkenbaar! Ik heb hetzelfde ervaren maar de diagnose van endometriose was nog niet gesteld, ik was ‘ziek zonder reden’. Onder druk van psycholoog, werkgever en uitkeringsinstantie ben ik zelfs anti-depressiva gaan gebruiken want ik was te murw, te uitgeput om me daar tegen te verzetten. Ik gebruikte ze 6 weken maar ergens was er nog een restje vechtlust waardoor ik eigenhandig besloot ermee te stoppen. Ik stopte daarna met het eten van gluten en binnen enkele weken waren mijn geestelijke klachten (angstgevoelens, slapeloosheid, huilbuien) over. Doordat een deel van mijn klachten nu over waren (de lichamelijke klachten waren er nog in alle hevigheid op een iets rustiger spijsvertering na) kon ook duidelijk worden waardoor mijn klachten dan wel werden veroorzaakt en zo werd na 15 jaar de endometriose ontdekt. En inderdaad, hoop doet leven: ik geloof nog steeds dat ik wel beter zal worden en met o.a. het endometriose-dieet heb ik al heel wat kleine stapjes voorwaarts kunnen maken!
Wauw bedankt voor je reactie Esther, wat goed dat je toen met de anti-depressive bent gestopt en je anders bent gaan eten. Wonderbaarlijk hoeveel invloed dat weer kan hebben!
Mooi dat het jou zo geholpen heeft Heleen. Goed geschreven stuk! De herkenbaarheid van mensen om je heen die aan het bedenken zijn of ze kindjes willen enzovoorts, dat klopt. Het maakt het er niet makkelijker op. Endometroise is ook lastig uit te leggen, het dieet ook, dat zorgt soms voor onbedoeld onbegrip.
Ik ben ook blij dat het dieet mijn buik wat rustiger laat zijn en dat mijn darm klachten afnemen 🙂
Wel moet ik in alle eerlijkheid zeggen dat het dieet me soms ook ongelukkig maakt. Afgelopen weekend veel aan bbq gezeten en dan vind ik het erg moeilijk om iedereen aan het lekkere vlees en brood met smeersels te zien zitten. Ik ben een echte eetfreak en veel sociaal gebeuren draait om eten. Op dat soort momenten voel ik me toch ook wel weer erg verdrietig.
Zo herkenbaar wat ik hier lees! Ik heb sinds vorig jaar de diagnose endometriose en na n zware buikoperatie lichamelijk redelijk hersteld. Alleen psychisch vind ik t erg zwaar en zit nu midden in n dip: voel me onbegrepen en eenzaam ( werk weinig door endometriose, veel thuis met onze dochter wat veel energie vraagt, snel geïrriteerd etc..)
Heb wel n ongelooflijk geluk gehad met t spontaan zwanger raken en krijgen van n gezonde dochter, ondanks de endometriose!
Wanneer ik let op mijn voeding merk ik verbetering maar oh wat vind ik t soms lastig om mij echt aan t dieet te houden.
Zal t receptenboek voor mijn verjaardag vragen.