Ik heb lang zitten twijfelen of ik een blog zou schrijven over hoe het met mij gaat nu ik zwanger ben. Misschien vind je het wel helemaal niet interessant hoe het met mij gaat! Of misschien wil je het liever niet horen omdat je zelf (lang) aan het proberen bent zwanger te worden. Maar ik krijg ook wel eens vragen hoe het zit met het dieet als je zwanger bent, en zelf kon ik weinig informatie vinden hoe het zit met endometriose als je zwanger bent, dus ik deel graag mijn ervaring (en mijn verhaal) tot nu toe.
Ik voel sterk dat de endometriose een extra dimensie aan mijn zwangerschap toevoegt, en niet echt een positieve. Ik hoor vaak dat voor vrouwen met endometriose de zwangerschap een periode van rust is, doordat de endo tot rust komt en je niet meer menstrueert. Voor mij geldt dit niet helemaal eigenlijk. Het begon met behoorlijke heftige pijnen toen ik net zwanger was, terwijl ik daarvóór juist vrij weinig klachten had (dankzij het dieet). Door de pijn maakte ik me veel zorgen, zo is bijvoorbeeld de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap groter als je endometriose hebt, en ook dan heb je veel pijn.
Littekenweefsel, auw
Maar alles was goed op de echo die ik kreeg met 8 weken, wat een opluchting! De pijn komt door het littekenweefsel dat ik heb overgehouden aan mijn operatie jaren geleden. Ik heb daar sinds de operatie altijd veel last van gehad, al werd dit uiteindelijk wel veel minder toen ik het dieet ging volgen en met de pil stopte. De pijn die ik nu had nu ik net zwanger was, was soms behoorlijk heftig, en in combinatie met misselijk zijn en me uitgeput voelen was ik er niet geweldig aan toe.
Ik had heel erg last van zwangerschapsmisselijkheid, en niet alleen in de ochtend. Nee, de hele dag door en ook ‘s nachts. Dit was best zwaar, want ik verzwakte daardoor nogal (en ik viel zelfs af). Aan het dieet houden was allang geen optie meer, want ik was al blij als ik íets kon eten. Brood, yoghurt en vooral fruit waren mijn favoriet, iets anders kon mijn maag niet aan. Ik woon niet in Nederland, anders was ik zeker voor biologisch zuurdesem speltbrood en bio yoghurt gegaan, maar die luxe had ik helaas niet. Ik probeerde wel zo gezond te blijven eten natuurlijk, ik ging echt niet meteen helemaal naar de andere kant doorslaan en probeerde vooral suikers te blijven vermijden.
Zwanger zijn en het endometriose dieet
Moet je je aan het dieet houden als je zwanger bent? Nee dit hoeft niet per se, zeker niet als je net als ik in het begin veel misselijk bent en moeite met eten hebt, zoals ik. Door de hormonen kan zich tijdens je zwangerschap geen endometriose vormen. Maar blijf wel gezond eten en grijp vooral niet naar bewerkte producten met suikers! Het is belangrijk je bloedsuikerspiegel stabiel te houden en je immuunsysteem sterk te houden, ook voor ná je zwangerschap. En natuurlijk is het super belangrijk zo gezond mogelijk te eten voor je baby. Er gaat veel energie naar je baarmoeder/baby dus hoe voedzamer je eet, hoe beter, je hebt het nodig! Ik merkte dus dat ik meer behoefte kreeg aan yoghurt en ook kaas, en omdat ik daar ook nooit problemen mee heb gehad, nam ik dit ook gewoon wanneer ik daar behoefte aan had.
Emotionele achtbaan
Het is bekend dat zwangere vrouwen emotioneel en hormonaal kunnen zijn. Voor mij is dat ook zeker zo. Doordat we niet in Nederland wonen, had ik het soms erg moeilijk met het feit dat we ver van onze familie en vrienden waren. Daardoor heb ik me best wel eens eenzaam gevoeld en me ook afgevraagd waar ik nou eigenlijk mee bezig ben en of we niet terug naar Nederland moeten gaan. Daarnaast merk ik dat ik door alles wat ik heb meegemaakt, ik gewoon weinig vertrouwen in mijn lichaam heb. Ook maak ik me veel zorgen over hoe het zal zijn na mijn zwangerschap, of ik wel goed herstel van de bevalling, of de endometriose niet weer snel terugkomt en of ik wel fit genoeg zal zijn om goed voor onze baby te kunnen zorgen. Want ook toen het na jaren ellende eindelijk beter me ging dankzij het endometriose dieet, was ik nog steeds altijd veel sneller moe dan anderen en werd ik nog steeds snel ziek.
En toen kreeg ik……bekkeninstabiliteit. Ik ben nu zo’n 6 maanden zwanger en helaas heb ik opnieuw veel pijn, dit keer in mijn onderrug en bekken. Ik kan maar kleine stukjes lopen anders verga ik van de pijn. En elke ochtend word ik ook met flinke pijn wakker. Pffff… denk je na jarenlang endometriose even rust te hebben, krijg je wel op andere manieren pijn! Even nogal balen dus, maar het is allemaal voor een goed doel natuurlijk. Ik had niet verwacht dat ik dit zou krijgen omdat ik altijd aan yoga heb gedaan en dagelijks mijn oefeningen doe, dus zo zie je maar. Ik ben bij een osteopaat geweest en volgens hem komen de klachten bij mij vooral door… mijn littekenweefsel. Juist, hoe kan het ook anders.
Schuldgevoel
En ook dit zorgt weer voor gemixte gevoelens bij mij, het is namelijk best zwaar om zo weinig te kunnen en zoveel pijn te hebben. Maar tegelijkertijd voel ik me ook alsof ik blij moet zijn en hoor te ‘genieten’ van mijn zwangerschap. En daar komt nog bij dat ik weet dat veel lezeressen van deze blog en veel leden in de Facebook groep héél graag ook zwanger willen worden. En ondertussen loop ik maar te klagen! Misschien lees je dit wel en denk je, ik zou er de hele wéreld voor over hebben om nu bekkeninstabiliteit te hebben, zolang ik maar zwanger ben! En dat zou ik helemaal begrijpen. Soms voel ik me schuldig, dan denk ik waarom ben ik zwanger geworden maar zoveel andere geweldige sterke vrouwen niet? En dan word ik weer helemaal emotioneel omdat ik me bedenk wat een rotziekte endometriose toch is.
It’s a boy!
Ondanks al mijn zorgen en het feit dat ik me vaker niet dan wel fit voel, was ook met de 20-weken echo weer alles helemaal goed met onze baby. En het is een jongen! Dit wist ik eigenlijk vanaf het begin al, en ik had dus gelijk. Het is best wel een beetje een opluchting, ik hoef me in ieder geval geen zorgen te maken dat ik endometriose door kan geven (veel vrouwen aan mijn moeders kant in de familie hebben het, of hebben vruchtbaarheidsproblemen). Het ‘nadeel’ ervan is dat hij zoals veel jongetjes nogal druk is in mijn buik, er wordt regelmatig driftig getrappeld 🙂
Nog even over supplementen
Er zijn artikelen die aangeven dat maca ook goed kan zijn tijdens het eerste trimester van de zwangerschap, het helpt het progesterongehalte verhogen en daar hebben wij endo dames meestal een tekort aan. En een progesterontekort zou ook een miskraam kunnen veroorzaken. Ik ben er zelf wel mee gestopt, vooral uit gevoel eigenlijk. Ook ben ik met de serrapeptase gestopt voor de zekerheid, er is weinig over bekend bij zwangerschap en het leek me nu ook minder nodig. Visolie ben ik extra veel gaan nemen, dit is heel belangrijk voor de groei van de baby en omdat ik vegetariër ben en ook geen vis eet, ben ik 3 x 1000 mg gaan nemen. Er zijn ook andere bronnen van omega 3, zoals avocado’s en chia zaadjes maar daar had ik niet altijd toegang toe. Ook chlorella ben ik blijven nemen, in een onderzoek bleek dat dit zelfs de baby kan beschermen tegen eventuele chemicaliën (die je toch onvermijdelijk binnenkijgt) en het geeft me veel voedingstoffen en het belangrijke vitamine B12. Er zit van nature ook foliumzuur in, maar omdat ik niet zeker wist of dit genoeg was ben ik dit de eerste 10 weken extra gaan slikken. En moringa bleef ik ook nemen, dit is ook een goede bron van voedingsstoffen en vitaminen, ook het belangrijke ijzer. Magnesium neem ik ook nog altijd extra, ook dit is belangrijk tijdens de zwangerschap en ik heb altijd het gevoel dat ik het nodig heb. En natuurlijk neem ik dagelijks een probiotica supplement (als je zwanger bent heb je een grotere kans op schimmelinfecties, ook nog een reden om van de suikers af te blijven).
Omdat mijn moringa op was, heb ik nu een natuurlijke prenatale multivitamine aangeschaft. Verder eet ik regelmatig chia zaadjes en ben ik weer helemaal aan de bijenpollen. Deze zijn niet alleen goed voor de vruchtbaarheid, maar doordat ze zo voedzaam zijn ook ideaal tijdens de zwangerschap. Er gaan veel voedingsstoffen die je binnenkrijgt naar je baby en niet naar jou, en als je lichaam al niet supersterk is (zoals de mijne) dan kun je dit soort superfoods natuurlijk goed gebruiken. Verder eet ik regelmatig havermout, veel gezonde smoothies en veel vers fruit en groenten. Wel met witte rijst, want ik woon nu eenmaal in Azië. En af en toe tofu, het leek me dat het nu minder kwaad kan en ik kan de proteinen goed gebruiken.
Sowieso merk ik dat ik veel beter naar mijn lichaam kan luisteren dan vóór het dieet, ook nu ik het niet meer helemaal volg. Ik ben echt meer in balans. Ik zou helemaal los kunnen gaan met slechte dingen en ik heb op bepaalde momenten ook echt wel eens wat slechts genomen, maar ik voel me daar toch niet goed bij en merk dat het gewoon veel prettiger is om lekker en gezond te eten. Die verleidingen doen me niks omdat ik het eigenlijk vies vind als ik bedenk wat het met mijn lichaam doet. Geef mij maar een verse kokosnoot en wat fruit 🙂
Ik ga proberen me niet steeds zo’n zorgen te maken. Dat is niet goed voor mij en ook niet voor de baby. Maar het is soms best moeilijk (en het schijnt er allemaal bij te horen). En het feit dat we niet in Nederland wonen, maakt het allemaal niet makkelijker. We gaan onze baby in Thailand krijgen, en gelukkig gaat er veel familie op bezoek komen. Hopelijk kan ik daar wat vriendinnen maken, want dat mis ik erg. Ik probeer zo fit mogelijk te blijven en zo gezond mogelijk te eten. Het is allemaal erg spannend en ik hoop dat de endometriose nog lang zal wegblijven wanneer onze kleine er is!
Hoi Heleen, nou het moet niet gekker worden. Ik werd vanmorgen wakker en ik dacht aan jou en wou op FB gaan vragen hoe ver je nu eigenlijk bent. Vroeg me dus af hoe het is om zwanger te zijn met deze aandoening. Vreemd. Wist niet dat je niet in Ned. was. Wat jammer om te horen dat je toch nog zoveel te lijden hebt maar volgens mij gaat het helemaal goed komen. Er groeit toch een wonder in je en zal je veel geluk brengen. Ik hoop ook dat de endometriose weg zal blijven als de kleine er is maar je hebt nu genoeg handvaten om het te bestrijden. Denk ook aan het psychische deel van deze aandoening. Blijf bij jezelf en hou je voeten stevig op de grond. Letterlijk en figuurlijk. Waar je ook bent op deze wereldbol. Wens je veel kracht toe.
Mirjam
Dag Heleen,
Ik kan me voorstellen dat het naar is om je zo beroerd te voelen. Ik ben een blauwe maandag zwanger geweest een paar maanden geleden. Ik was totaal uitgeput, zo had ik me nog nooit gevoeld. Ik maakt me zorgen, wist natuurlijk niet dat ik zwanger was op dat moment en moest zelfs huilen vanwege het feit dat ik continu moe was. Ik maakte me ernstig zorgen over mijn gezondheid. Ik dacht bij mezelf: of ik ben zwanger, of ik ben echt heel erg ziek. Ook al werd ik ongesteld op het moment dat het gepland was, toch heb ik een test gedaan. Hij was positief. Twee dagen later negatief en helse pijnen.
Die vermoeidheid, dat was heel naar. Jij hebt veel meer dan dat en ik begrijp voor het eerst een beetje hoe vervelend het kan zijn. Je wilt van alles denk ik, vooral blij zijn. Maar misschien heb je daar niet eens de energie voor.
Het drong pas weken later tot me door wat die positieve test betekende: ik was zwanger geweest. Een paar seconden, maar toch. Jarenlang heb ik gezegd tegen mensen: als ik maar een keer zwanger zou worden, ook al gaat het mis. Dan weet ik in ieder geval dat er IETS mogelijk is.
Die ervaring heb ik nu. Ik ben niet verdrietig dat het mis is gegaan. Ik wist tenslotte pas dat ik zwanger was op het moment dat ik ook al wist dat het mis was gegaan. Ik ben ook niet heel blij dat het een keer raak was, alhoewel ik mezelf wel blijf vertellen dat dit is waar ik zo lang op wachtte. Misschien is het in zekere zin vergelijkbaar met jouw ervaring: je gaat van situatie naar situatie. Dat je zwanger bent, maakt niet dat je alles voor lief neemt. Ik denk dat veel vrouwen die zeggen ‘geef mij maar die zwangerschap met misselijkheid, uitputting en pijn’, daar op terug zullen komen als het moment aanbreekt en ze daadwerkelijk overal last van hebben. En ja, op dit moment zeg ik zelf ook weer, of nog steeds: ‘geef mij alle kwalen van de wereld, zolang ik maar zwanger raak en een kindje krijg’. Ik durf je nu te voorspellen dat mocht het ooit gebeuren, ik ook verdrietig zal zijn en me gefrustreerd zal voelen als ik moe ben, misselijk ben en pijn heb.
Ik hoop dat je je beter gaat voelen.
Groetjes,
Cecile
Van Harte gefeliciteerd met de zwangerschap :-)))
Hallo Heleen,
Ik vind het juist goed dat je aandacht geeft aan endometriose en zwangerschap. Naar mijn mening wordt dit te weinig gedaan en ik mis dit zelf ook in tijdschriften, media en dergelijke.
Ik heb zelf ook endometriose, zwanger geworden via ivf, een gezonde zoon gekregen maar een verschrikkelijke zwangerschap gehad.
Ik dacht ook inderdaad dat ik alle pijnen aan zou kunnen. Als ik zwanger zou zijn zou alles goed zijn, dan kon ik alles aan. Dan zou het 9 maanden 1 groot feest worden!
Mijn verklevingen in mijn buik door de endometriose werden tijdens mijn zwangerschap uit elkaar getrokken en dat gaf zo ontzettend veel pijnen dat ik 6 maal ben opgenomen geweest in het ziekenhuis, dat ik paracetamol heb gebruikt, zaldiar, tramadol, petadine en morfine medicatie ( dagelijks ). Artsen wisten zich geen raad met mij. Ik heb artsen, gyneacologen, chirurgen, anathesisten, pijnteams aan mijn bed gehad en niemand wist hoe mij te helpen met deze endometriose pijnen tijdens mijn zwangerschap. Men was bang dat mijn lichaam met 24 weken door de pijn de bevalling zou opwekken of dat mijn lichaam het kindje zou afstoten. Ik kon niet eten, ben tijdens mijn zwangerschap 10 kilo afgevallen ipv aangekomen.
Naar mijn mening is er te weinig bekend over hoe een zwangerschap ook kan zijn met endometriose en ik vind dat hier meer over bekend mag worden. Zelfs artsen weten zich er geen raad mee.
Tegen mij werd ook gezegd door artsen dat zwanger zijn het beste medicijn is voor endometriose. Dat de pijnen dan vaak nihiel aanwezig zijn. Maar ook mag er bekend zijn dat een zwangerschap ook juist verschrikkelijk veel pijnen kan geven juist door de endometriose.
Wat jammer dat je tijdens de zwangerschap veel pijn hebt en daardoor minder kan genieten. En je hoeft je daarvoor echt niet schuldig te voelen, hoor. Ik herken veel in je verhaal, ook al heb ik nog niet het geluk zwanger te zijn, ik denk ook vaak: zou ik met de endo en de daarbij horende vermoeidheid wel fit genoeg zijn om een kind op te voeden? Het feit dat je geen vertrouwen hebt in je lichaam, dat heb ik soms ook. Je weet niet hoe je lichaam ergens op gaat reageren. Ik wens je hierbij alle goeds en hoop dat je je snel beter gaat voelen. Groetjes, Liesbeth.
Heel, heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik voel me er echt beter door. Ik kon mijn verhaal eigenlijk niet echt ergens anders kwijt en had ook helemaal geen reacties op deze blog verwacht!
Wendy jouw verhaal is wel heel heftig zeg! Dat de verklevingen uittrekken had/heb ik ook, het voelt soms alsof er iets van binnen scheurt. En soms schreeuw ik het ineens vanuit het niets uit omdat er weer iets rekt (duurt meestal maar heel kort gelukkig). Maar zo erg dat ik moet worden opgenomen of aan de morfine moet, is het gelukkig niet. Het moet erg zwaar voor je zijn geweest! Gelukkig is het allemaal wel goedgekomen.
Voor degenen die proberen zwanger te worden, bedankt voor jullie steun, felicitaties en begrip en jullie verdienen het dat ook jullie wens in vervulling gaat. Ik hoop voor jullie allemaal mee.
En hopelijk maak ik anderen niet bang nu, want het hoeft niet bij iedereen zo pijnlijk te zijn! En hoe dan ook, uiteindelijk is het het natuurlijk ook allemaal gewoon echt waard…